انتخاب ناصر حجازی، به عنوان بهترین دروازه‌بان تاریخ آسیا در یک صفحه مجازی جنجال زیادی به راه انداخت.
احتمالا این خبر را شنیده‌اید: «ناصر حجازی، بهترین دروازه‌بان تاریخ آسیا شد.» توضیح تک‌خطی آن این است که اخیراً صفحه‌ای با عنوان Mad Football در اینستاگرام ترکیب ۱۱ نفره‌ای از بهترین‌های قاره‌کهن را منتشر کرده که نام ناصر حجازی هم در آن حضور داشت. ساعاتی پس از این انتخاب هم آتیلا حجازی مطابق با انتظار رفتار کرد و در واکنش اینستاگرامی با انتقاد از بی‌توجهی مدیران باشگاه استقلال نسبت به کسب این افتخار نوشت که «ناصر حجازی از اول تا آخرتون رو قبول نداره!»
اصل ماجرا روشن است. صفحه‌ای با چند صد هزار مخاطب با هر فاکتور و شاخصه‌ای یا با هر هدفی چنین محتوایی را تولید کرده، این انتخاب چه تاثیری در جایگاه ناصر حجازی دارد؟ او را بزرگ‌تر می‌کند یا محبوب‌تر؟ حتما هیچ‌کدام! ناصر حجازی بزرگ است. آن‌قدر که می‌گویند تاریخ دروازه‌بانی در فوتبال ایران از او شروع شده، شاید بخش بزرگی جامعه امروز هواداری فوتبال ما بازی‌هایش را به خاطر نداشته باشد، اما بی‌شک، بدون او فوتبال ملی‌مان بسیاری از افتخاراتش را تجربه نمی‌کرد.
او چه افتخاری را باید کسب می‌کرد، که نکرده؟ با پیراهن ملی ۲ بار قهرمان جام ملت‌های آسیا شده، یک‌بار عنوان قهرمانی بازی‌های آسیایی را برده، حضور در المپیک و جام جهانی را هم که تجربه کرده است. با استقلال هم به قهرمانی آسیا رسیده و جام‌های مهمی برده است. همین چند سال پیش هم فدراسیون بین‌المللی تاریخ و آمار فوتبال هم او را به‌عنوان بهترین دروازه‌بان قرن بیستم آسیا معرفی کرد.
جایگاهش در بین فوتبالی‌ها هم مشخص است؛ قابل‌احترام و ماندگار در قلب حافظه تاریخی همه ما. ما که وقتی از او حرف می‌زنیم انگار می‌خواهیم حماسه بسازیم. هنوز هم «خان» صدایش می‌کنیم. تمام توانمان را می‌گذاریم تا با استخدام واژگان درست بزرگی‌اش را به تصویر بکشیم؛ آن‌قدر جذاب و دست‌نیافتنی که حتی در خوش‌پوشی هم کسی شبیه‌اش نباشد. چه برسد به دیگر صفات مهم او. جوری از او می‌گوییم که انگار همین حالا داریم با او زندگی می‌کنیم.
در این میان آنچه نگران‌کننده است، تخفیف اوست. جریانی که در سال‌های اخیر ایجاد شده و برخی برای بزرگ شدن در استقلال از آن سوء استفاده می‌کنند. حتی به قیمت کوچک کردن جایگاهش. آن‌قدر که هر بار پای نامش را برای رسیدن هر هدفی به میان می‌کشند. ماجرای یکی دو روز اخیر هم همین است. ریسمانی برای رسیدن به آنچه حجازی در روزگار زیستنش برابر آن کُرنش نمی‌کرد، اما برخی برای به‌دست آوردنش دست به هر کاری می‌زنند.
منبع: فرهیختگان
